Co nas opala w samoopalaczach? Jak działa erytruloza i dihydroksyaceton?
Świadomość w kwestii negatywnego wpływu promieniowania UV na skórę cały czas rośnie a wraz z nią popularność kosmetyków z wysokim SPF. Mimo wszystko blada cera dalej wydaje się nieatrakcyjna, szczególnie latem, a efekt "skóry muśniętej słońcem" w naszej szerokości geograficznej jest w dalszym ciągu silnie pożądany. Jak w takim przypadku osiągnąć kompromis? Z pomocą przychodzą samoopalacze! Jak działają i czemu nie są wcale aż tak popularne dowiecie się z dalszej części artykułu.
Co nas opala w samoopalaczach?
Tak naprawdę do osiągnięcia efektu opalenizny bez promieniowania UV wykorzystuje się dwa surowce - dihydroksyaceton i erytrulozę. Obie te substancję są pochodnymi cukrowymi, mają zbliżony skład chemiczny i wykazują podobne właściwości. DHA, czyli dihydroksyaceton, został wykorzystany w produktach samoopalających już w 1960 roku. Erytruloza weszła w skład kosmetyków samoopalających znacznie później i swoją popularność zyskała dzięki naturalnemu pochodzeniu. Obecnie na rynku możemy już znaleźć i naturalne wersje DHA pozyskiwane m.in. z pszenicy, kukurydzy i buraka.
Dihydroksyaceton został pierwszy raz użyty w samoopalaczach już w 1960 roku.
Jak działa erytruloza i dihydroksyaceton?
Jeśli chodzi o "opalanie" to mechanizm działania samoopalaczy nie ma tak naprawdę nic wspólnego z konwencjonalnym wpływem promieniowania UV na skórę.
Nasza skóra "wie", że wiązki światła UV wpływają na nią niekorzystne, dlatego stara się przed nimi bronić. Jako mechanizm obronny stosuje pobudzenie melanocytów do produkcji melaniny, która ma zdolność częściowego pochłaniania promieniowania UV. Melanina to brązowy barwnik, dlatego my sposoby walki naszej skóry ze słońcem zauważamy jako opaleniznę.
Przy tradycyjnych "kąpielach słonecznych" opalenizna to efekt walki naszej skóry ze słońcem, w wyniku czego produkowana jest melanina.
Erytruloza i dihydroksyaceton działają w zupełnie inny sposób. Efekt brązowienia skóry jest tu wynikiem reakcji chemicznej z aminokwasami zlokalizowanymi w najbardziej zewnętrznej (rogowej) warstwie naskórka. Cały proces zachodzi bardzo szybko i prowadzi do powstania barwnych związków - melanoidów.
Substancje wykorzystywane w samoopalaczach działają jedynie na powierzchni naskórka, a zmiana barwy jest wynikiem reakcji chemicznych.
Czym się różni erytruloza od DHA?
Jak wspominałyśmy wcześniej erytruloza i DHA są bardzo podobnymi substancjami, jeśli chodzi o strukturę chemiczną i właściwości. Jednak jak to często bywa "diabeł tkwi w szczegółach".
Dihydroksyaceton będzie z chemicznego punktu widzenia mniej stabilnym związkiem. Dlatego też efekt "zbrązowienia skóry" będzie zauważalny szybciej, już po kilku godzinach, ale będzie utrzymywał się krócej. Reakcji z wykorzystaniem DHA będzie towarzyszył dość specyficznych zapach, który często jest wskazywany jako jedna z większy wad stosowania tego surowca. Przy zastosowaniu dihydroksyacetonu możemy się też spodziewać uzyskania bardziej pomarańczowych odcieni, często ocenianych jako mniej naturalne. Kolejnym problemem jaki często występuje przy zastosowaniu samoopalaczy z DHA jest efekt suchości skóry. Dlatego zawsze po uzyskaniu zadowalającego stopnia "opalenizny" należy pamiętać o odpowiednim nawilżaniu skóry.
Erytruloza jest stabilniejszym związkiem, przez co na efekty wizualne, w postaci brązowego odcienia skóry, trzeba czekać dłużej - nawet 24 godziny. Jej stosowanie nie będzie wiązało się ze specyficznym zapachem, ale "opalenizna" będzie mniej intensywna. Niewątpliwie dużym plusem zastosowania erytrulozy jest możliwość uzyskania bardziej brązowego, naturalnego odcienia skóry, który będzie utrzymywał się dłużej niż przy DHA.
Oba te surowce są dobrze znane producentom kosmetyków i bardzo często dla uzyskania jak najbardziej zadowalających efektów stosują mieszankę obu. Mimo wszystko będą jednak działać jedynie na poziomie zewnętrznej warstwy naskórka i przy jego naturalnym złuszczaniu efekt "skóry muśniętej słońcem" będzie znikał.
Należy jednak pamiętać, że erytruloza i dihydroksyaceton nie powodują wydzielenia melaniny i w żaden sposób nie chronią przed promieniowaniem UV. Dlatego przy stosowaniu samoopalaczy zawsze musimy pamiętać o aplikacji również kremów z filtrem.
Samoopalacze nie chronią w żaden sposób przed promieniowaniem UV, dlatego należy pamiętać o stosowaniu produktów z wysokim SPF.
Wskazówki jak używać samoopalaczy.
1. Depilację wykonaj co najmniej 48 godzin przed nałożeniem samoopalacza.
Każdy rodzaj depilacji podrażnia w pewnym stopniu naskórek - daj mu czas, żeby się zregenerować.
2. 24 godziny przed aplikacją wykonaj dokładny peeling.
Zwróć uwagę w szczególności na takie obszary jak łokcie, kolana, kostki - tutaj skóra jest często najbardziej przesuszona i będzie się bardziej złuszczać.
3. Samoopalacz nakładaj na oczyszczoną i suchą skórę.
Przed aplikacją unikaj szczególnie produktów na bazie olei, w tym też olejków pod prysznic. Mogą one pozostawiać nierównomierną warstwę okluzyjną i zaburzyć wchłanianie się samoopalacza.
4. Do aplikacji najlepiej zastosować specjalne rękawice, jeśli ich nie masz, zabezpiecz dłonie nawet zwykłą rękawiczką.
Specjalne rękawice pomogą w aplikacji produktu, ale tez ochronią nasze dłonie przed nadmiernym wchłanianiem się samoopalacza szczególnie pomiędzy palcami.
5. Przed samą aplikacją samoopalacz nie nakładaj balsamu.
Wyjątkiem są takie miejsca jak kolana czy łokcie, gdzie dodatkowa warstwa balsamu może pomoc przed nadmiernym wchłonięciem się samoopalacza i jednoczesnym zbyt intensywnym kolorem w tych miejscach.
6. Jeśli dopiero rozpoczynasz przygodę z samoopalaczami, zacznij od produktów jedynie bazujących na erytrulozie.
Pozwoli Ci to uzyskać delikatniejszy, bardziej naturalny efekt, bez obawy o pomarańczowe smugi.
